Aart is vanmiddag begraven in Hoogeveen; ondanks dat het een droevige gebeurtenis was, was het vooral mooi en hartverwarmend. In al die jaren dat ik Aart bezocht en gefilmd heb, heb ik één persoon bij hem over vloer gezien en verwachtte dat Iris (vriendin en gefilmd voor een documentaire, Aart noemde haar: ‘mijn oogappeltje’) en ik één van de weinige belangstellenden zouden zijn op de begrafenis. “Nee, dus”, er waren behoorlijk wat mensen:  van de Kerkgemeente uit Hoogeveen die Aart in al die jaren veelvuldig bezochten en probeerden bij te staan, de dominee waar Aart regelmatig contact mee had, zijn neef, bekenden van Aart uit zijn vroegere woonplaats Putten etc. Er ging een wereld voor me open, Aart was natuurlijk alleen maar had – in tegenstelling tot wat ik altijd gedacht had – wel mensen om zich heen die zich om hem bekommerden. Kortom, heel mooi en bijzonder. Ik zal nu de film gaan afwerken en proberen financiële ondersteuning te vinden bij een omroep en fondsen, mogelijk via een producent. Mijn gedachte is de documentaire ‘Aart’ in filmhuizen te kunnen vertonen in 2013 en daarna op de televisie. Aart zei altijd: “Dit wordt je beste film, hè”, dus dat moet lukken. Er is veel en – ik denk – uniek materiaal van een toch heel bijzonder mens die knokte met zijn leven.