Leo Somers, jarenlang dakloos, een ‘zwerver’. Maar niet een ‘zwerver’ in negatieve zin. Hij had een ontzettend drang naar ‘vrijheid’. Het was ook een vlucht. Hij heeft het in zijn jeugd niet makkelijk gehad. Hij is geboren en getogen in Heerlen. En afgelopen 13 maart j.l. overleden in zijn woning in Heerlen. Leo was mijn hoofdpersonage in de serie ‘Ontheemd’. In 1997 uitgezonden door de NCRV. Ik reisde met Leo tijdens de opnames mee. Met een klein cameraatje. En ook soms ‘meeslapen’, bij het Leger des Heils, of waar dan ook. We mochten elkaar heel graag. Leo was  een rustige man. Enerzijds ernstig, filosoferend over het leven, anderzijds grapjes maken, vrolijk. En erg katholiek, wel op een vrolijke manier. Hij had zijn vaste adressen bij pastoors, voor wat eten, soms wat geld en overnachten. We gingen in 1996 bij zijn dochter Angelique en haar man Marc op bezoek. Een warm bezoek, ik heb het gefilmd. Na het filmen kreeg Leo lichamelijke klachten, hij moest zijn ‘vrijheid’ inleveren. Maar wonderwel lukte het hem zich te vestigen. In een huisje in Heerlen, later een flatje. In april j.l. heb ik in een blog over Leo geschreven, als ‘een echte’, geen ‘nagemaakte’. Met een foto erbij. Op dat moment was Leo al een maand overleden. Zijn dochter Angelique heeft mij voor de begrafenis proberen te bereiken. Tevergeefs. Ik vind het erg dat ik Leo voor zijn overlijden niet meer bezocht heb. Ik had het Leo beloofd. “Sorry, Leo, echt sorry, ik weet nu van Angelique dat je om mij vroeg voor je dood. We hebben samen een mooie tijd gehad. Bijvoorbeeld 2 kamers in Hotel Stein geboekt, in een heerlijk bed en natuurlijk ’s avonds een feestje gevierd aan de bar . Op kosten van de productie. Ik zal je missen”. Maar gelukkig zijn er nog zijn lieve dochter Angelique en Marc. Hierbij een link van het filmpje wat op de Leo’s uitvaart is vertoond. Silas, de zoon van Angelique en Marc heeft het gemonteerd.  Het zijn de in 1996 door mij gedraaide beelden en te zien in de serie ‘Ontheemd’ (te verkrijgen bij mij op dvd, www.roydames.nl). Ik zal het materiaal digitaliseren.

https://www.facebook.com/angelique.diddensomers/videos/2551012631814004/

 

Zoals Nuno, nu al ruim 15 jaar in TBS. Hij verdient gewoon weer te leven in onze samenleving…..

 

Veel mensen in deze corona-periode klagen dat ze opgesloten zitten. Natuurlijk vaak terecht. Maar laten we ook denken aan een vergeten groep. De mensen die in TBS-klinieken zitten. Natuurlijk zitten er mensen die hele ernstige misdaden gepleegd hebben. Maar ook mensen die minder ernstige delicten hebben gepleegd. En nog steeds vastzitten. Om wat voor reden ook. Een vergeten groep. Zij horen ook bij onze samenleving. Hoe moeilijk het ook voor iedereen is, dat te accepteren. Ik volg na mijn film ‘Max, een leven in TBS, weer twee van deze mensen. Mannen die al ruim 15 jaar vastzitten. Laten we ook aan hen denken. En ons openstellen voor hen, naar hen luisteren, en andersom ook.

Hierbij een foto uit mijn film ‘Max, een leven in tbs’, 2019.

 

 

Ik heb, in samenwerking met wat andere mensen, het plan opgevat door te gaan met een soort ‘nieuwe’ Willems Kantine. Maar wel op een andere manier. Op zijn Rotterdams. En met alles wat maar menselijk is. Vanuit een lokatie in het centrum van Rotterdam. Welke? Dat zien jullie straks. Wel natuurlijk op documentaire manier, tussen de mensen. Echte mensen natuurlijk, geen ‘nagemaakte’. Ik denk nu even aan mensen als Leo (op de foto in het midden). Op de onderstaande foto ergens in Brabant. Meer als 25 jaar geleden gefilmd. Een zelfgekozen zwerver. Hij leeft nog steeds. Woont al jaren op een vast adres in Heerlen. Eigenlijk tegen zijn zin het zwerversbestaan opgegeven.

 

Vandaag liet Jos Driessen, mijn vaste montage-man, mij de volledig kleur gecorrigeerde versie zien van ‘Oorlog tot in het graf’. In één woord ‘fantastisch’. Nu nog het één en ander inhoudelijk veranderen en er is een nieuw kindje geboren. Tenslotte veel sterkte aan iedereen in deze corona-tijd.