Roy Dames

Reminder

door

Veel mensen in deze corona-periode klagen dat ze opgesloten zitten. Natuurlijk vaak terecht. Maar laten we ook denken aan een vergeten groep. De mensen die in TBS-klinieken zitten. Natuurlijk zitten er mensen die hele ernstige misdaden gepleegd hebben. Maar ook mensen die minder ernstige delicten hebben gepleegd. En nog steeds vastzitten. Om wat voor reden ook. Een vergeten groep. Zij horen ook bij onze samenleving. Hoe moeilijk het ook voor iedereen is, dat te accepteren. Ik volg na mijn film ‘Max, een leven in TBS, weer twee van deze mensen. Mannen die al ruim 15 jaar vastzitten. Laten we ook aan hen denken. En ons openstellen voor hen, naar hen luisteren, en andersom ook.

Hierbij een foto uit mijn film ‘Max, een leven in tbs’, 2019.

 

Max verlaat zijn woning in Almelo, 2017

 

Een nieuwe ‘Willems Kantine’ in voorbereiding

door

Ik heb, in samenwerking met wat andere mensen, het plan opgevat door te gaan met een soort ‘nieuwe’ Willems Kantine. Maar wel op een andere manier. Op zijn Rotterdams. En met alles wat maar menselijk is. Vanuit een lokatie in het centrum van Rotterdam. Welke? Dat zien jullie straks. Wel natuurlijk op documentaire manier, tussen de mensen. Echte mensen natuurlijk, geen ‘nagemaakte’. Ik denk nu even aan mensen als Leo (op de foto in het midden). Op de onderstaande foto ergens in Brabant. Meer als 25 jaar geleden gefilmd. Een zelfgekozen zwerver. Hij leeft nog steeds. Woont al jaren op een vast adres in Heerlen. Eigenlijk tegen zijn zin het zwerversbestaan opgegeven.

 

‘Oorlog tot in het graf’ helemaal opnieuw (kleur) gecorrigeerd

door

Vandaag liet Jos Driessen, mijn vaste montage-man, mij de volledig kleur gecorrigeerde versie zien van ‘Oorlog tot in het graf’. In één woord ‘fantastisch’. Nu nog het één en ander inhoudelijk veranderen en er is een nieuw kindje geboren. Tenslotte veel sterkte aan iedereen in deze corona-tijd.

 

Jos Driessen aan het kleurcorrigeren van de film 'Oorlog tot in het graf'

Jos Driessen laat de kleurgecorrigeerde film zien.

In de modder tijdens het begin van een filmische zoektocht naar ‘oorlog en vrede’. Een ‘pad van gekte’

door

Wij waren begin deze week opnames aan het maken voor een korte trailer in Ieper en het gebied erom heen. Wij zijn Claire Felicie,  fotografe (http://www.clairefelicie.com), ex-VN Afghanistan veteraan Niels Roelen(http://www.nielsroelen.com), Unifil veteraan Armand en ex VN vredesonderhandelaar Charles Petrie. Charles onderhandelde met de strijdende partijen in Afghanistan, Irak, Rwanda, Syrië.

We gaan een motortrip maken van Den Haag naar Koerdistan en terug via Rusland, Polen, Nederland. Aan de hand van onderlinge gesprekken en met lokale slachtoffers, nabestaanden etc. van vroegere en hedendaagse slagvelden proberen wij inzicht te krijgen en verschaffen in oorlog en vrede. Is er in de toekomst vrede mogelijk? Of zal de mens altijd oorlog voeren?  We maken de trailer voor financiering van het project. Naar omroepen en fondsen. We gaan ook een internationale crowdfunding doen. Daar zal ik binnenkort over berichten. Dus zegt het alvast voort! Graag delen! Deze film moet gemaakt worden en wordt ook gemaakt.

Nu wat er dinsdag tijdens opnames gebeurde. Eerst ontmoeten we per toeval Martin Harley uit Wales. Zijn familie wist niets van zijn oud-oom, George Henry Harley. Hij was als het ware tijdens de Eerste Wereldoorlog in rook opgegaan. Martin is 10 jaar geleden met onderzoek begonnen deze verdwenen oom te zoeken. En dat is gelukt. Het graf en andere bijzonderheden over zijn leven en dood heeft Martin teruggevonden. George Henry Harley is nabij Ieper op 15 oktober 1917 gesneuveld. En natuurlijk heb ik dat gefilmd tussen de oude, nog bestaande, loopgraven uit de Eerste Wereld Oorlog. En Claire heeft de foto’s gemaakt.

Militaire graven vlakbij Ieper

Militaire graven vlakbij Ieper. Foto: Claire Felicie

 

Martin Harley, met foto van gesneuvelde oom. Foto: Claire Felicie.

Martin Harley, met foto van gesneuvelde oom. Foto: Claire Felicie.

 

George Henry Marley

George Henry Marley, gesneuveld in 1917 nabij Ieper, België.

 

George Henry Harley, gesneuveld op 15 oktober 1917. Begraven op de Huts Cementry nabij Ieper, België

George Henry Harley, gesneuveld op 15 oktober 1917. Begraven op de Huts Cementry nabij Ieper, België.

Daarna wilde ik hoe dan ook een shot maken, wel midden in de modder. En ja hoor, ik ging onderuit. Armand heeft het gefilmd, dus hierbij,  https://vimeo.com/manage/395925843, https://www.youtube.com/watch?v=KInKX7upHeg

Igor Malitsky op de voorpagina van het AD en in het NOS journaal.

door

Gisterenavond loop ik langs de kranten in de supermarkt in de Bijlmer. En van wie zie ik een grote foto op de voorpagina van het AD? Igor!!!! Igor Malitsky, de man die ik al 5 jaar volg met de camera. Ik heb hem afgelopen maandag al in het NOS journaal gezien in het item over ’75 jaar Auschwitz bevrijd’. Igor, 96 jaar. De grote hongersnood in de dertiger jaren in de Oost Oekraïne overleeft. In de Tweede Wereldoorlog opgepakt. Naar Theresienstadt getransporteerd, daarna Auschwitz I, Auschwitz Birkenau. Naar Mauthausen getransporteerd en tenslotte uit ontsnapt. Meteen daarna door het Sovjetleger gerekruteerd. Overgebracht naar het Japanse front. Daar gevochten. Moet je je voorstellen, eerst een paar jaar de meest verschrikkelijke concentratiekampen overleefd, en dan meteen knokken tegen de Japanners…. Aan het einde van de oorlog terug naar de Oekraïne, professor in de techniek geworden, les gegeven aan de universiteit. En nu geeft hij voorlichting aan iedereen die het wil horen, dat ‘iedereen gelijk is’. Maar wel, tot voor kort, dagelijks twee keer vijf trappen op en neer naar zijn kleine, oude flatje in onvervalste sovjetstijl. Want ook Igor moet boodschappen doen. Nu heeft Igor een betere flat. En gelukkig op de begane grond. De film over Igor wil ik, samen met journalist Peter Tivikov en natuurlijk Igor, dit jaar graag afmaken. Het levensverhaal van Igor Malitsky.

 

En voor mijn Oekraïnse vrienden een vertaling in het Russisch:

Игорь Малицкий на первой полосе AD и в новостях NOS.

Вчера вечером я прошёл мимо газет в супермаркете в Байлмере. И от кого я вижу большое фото на первой странице AD? Игорь !!!! Игорь Малицкий, человек, за которым я слежу с камерой уже 5 лет. Я видел его в новостях NOS в прошлый понедельник в статье о «75 лет освобождения Освенцима». Игорь, 96 лет. Великий голод в тридцатые годы на востоке Украины сохраняется. Подобраны во время Второй мировой войны. Транспортируется в Терезиенштадт, затем Освенцим I, Освенцим Биркенау. Транспортировали в Маутхаузен и наконец сбежали. Сразу после этого был завербован советской армией. Переведен на японский фронт. Воевал там. Представьте себе, сначала выжить в самых ужасных концентрационных лагерях в течение нескольких лет, а затем сразу же сражаться с японцами … По окончании войны вернулся на Украину, стал профессором технологии, преподавал в университете. И теперь он дает информацию всем, кто хочет услышать, что «все равны». Но до недавнего времени два раза в день поднимались и спускались по двум лестничным пролетам в его небольшую, старинную квартиру в советском стиле. Потому что Игорь тоже должен ходить по магазинам. Теперь у Игоря квартира получше. И, к счастью, на первом этаже. Я хотел бы закончить фильм об Игоре в этом году вместе с журналистом Петром Тивиковым и, конечно, Игорем. История жизни Игоря Малицкого.

 

Igor Malitsky in het AD, 27 januari 2020

Igor Malitsky in het AD, 28 januari 2020

 

door

Er gebeurt weer veel. De film over Rob Scholten, de première is op het Nederlands Filmfestival, daarna op televisie. Daarna de serie over ’25 jaar Foute Vrienden’, een epos over meer dan 25 jaar over ‘de gabbers uit Amsterdam Oost’. Ook hoop ik, samen met Arnold Jan Scheer, dit jaar de film ‘Hart van Amsterdam’, af te maken. Het gaat over de oorsprong van de georganiseerde criminaliteit. De film komt in de bioscoop. We zoeken nog geld en overwegen sterk een crowdfund-actie te ondernemen. Dan volg ik al 20 jaar ofzo een vluchtelingenfamilie in Georgië, en de 94-jarige Igor uit de Oekraïne. Beide films hebben nog geen omroep, maar die wil ik ook zo snel mogelijk afmaken. En dan nog lange documentaire, als kers op de taart. Dat vertel ik later nog wel. Had daar een omroep voor een paar jaar geleden, maar moest herschrijven. En daar had ik geen tijd voor.

En we zijn bezig aan de voorbereiding van een film, serie over ‘Oorlog en Vrede’. Met drie mensen ondernemen we een motorrit van Den Haag naar Koerdistan en via Rusland weer terug. We bezoeken de voormalige-en hedendaagse slagvelden. De hoofdpersonen, de motorrijders, zijn allemaal getekend door hun eigen oorlogservaringen. Op hun manier. Charles Petrie, ex-VN vredes-onderhandelaar, aanwezig o.a. bij de massamoord in Rwanda. 32 van zijn medewerkers werden vermoord. Op aanwijzing van het VN-hoofd ter plaatse. Een Hutu. Charles nam jaren later ontslag bij de VN. Hij kon het niet met zijn geweten verenigen dat zijn vroegere baas in Rwanda op de loonlijst van de VN bleef staan.  En nu in Parijs woont. Niels Roelen, een Afghanistan veteraan. Hij kon zich niet verenigen met het beeld wat de Nederlandse regering gaf aan de situatie in Afghanistan. En tenslotte Claire Felicie, fotografe van militairen in oorlogsgebieden en veteranen. Iemand die geloofd in ‘het goede van de mens’.  In de kans op ‘vrede’. We willen de tocht dit jaar nog doen. Natuurlijk zoeken we geld. Ik zal de omroepen etc. benaderen.  Een tweede mogelijkheid is crowdfunding. Het is een project met een allesoverheersende gedachte, ‘Oorlog of Vrede’. Door het oog van deze drie mensen. En in gesprek met historici, getuigen, nabestaanden, politici. En ‘gewone mensen langs de weg’. Vaak de belangrijkste.

Charles Petrie

Charles Petrie met de VN -secretaris generaal

 

Claire Felicie, fotografe

 

Niels Roelen, Afghanistan veteraan

 

https://roydames.nl/6513-2/

Van alles

door

Er is veel gebeurt: de film over de razzia in de IJmond, ‘Oorlog tot in het graf’, is gerealiseerd en heeft 5 weken in bioscoop Cineworld in Beverwijk, gedraaid. De film zal de komende maanden filmischer en vollediger gemaakt worden, en tevens een korte 55 minuten televisie versie. Er zal een première van de Duitstalige versie in november a.s. in Merseburg, Duitsland plaatsvinden.

Afgelopen 17 juni is de film over de tbs-er Max, ‘Max, een leven in tbs’, uitgezonden door Vara/Bnn. Ik blijf Max volgen met de camera en ben van plan volgend jaar of later een nieuwe versie te realiseren.

De film ‘Het Hart van Amsterdam’. Een lange documentaire over ‘het ontstaan van de georganiseerde criminaliteit in Nederland (op de Wallen)’. De film zal volgend jaar in de bioscoop te zien zijn. Onduidelijk is of het ooit op televisie komt.

En dan mijn/onze (met Jos Driessen) film ‘Afrikaanse Bruid’. Een film over de relatie tussen de Belgische Gilbert en Keniaanse Hellen. Een rollercoaster-achtige relatie. Ook een confrontatie tussen de Westerse-en Afrikaanse cultuur. De première zal plaatsvinden op 28 september a.s. tijdens het Nederlands Filmfestival. Ik beschouw het zelf als één van mijn meest controversiële films. Heb het gefilmd, zoals ‘het gebeurde’. Dus hou je vast.

Mijn meest succesvolle film ‘Foute Vrienden’ uit 2010, zal een 3 delig vervolg krijgen met ’25 jaar Foute Vrienden’. Eind 2020 zal de serie uitgezonden worden in samenwerking met de NTR op NPO2.

Een ander succes, ook in de jaren een cultserie geworden, ‘De Willems Kantine’ zal in samenwerking van ‘RTV Rijnmond’ ook een vervolg krijgen.

En daarnaast zijn andere producties in ontwikkeling en draai-stadium. Films die ik gemaakt wil zien worden. Ik beloof mezelf mijn blog een beetje bij te houden, zodat iedere geïnteresseerde een beetje op de hoogte blijft van mijn filmprojecten.