Vanmorgen hoorde ik van de echtgenoot van Luuk Smid dat hij in 2020 was overleden. Een schok. Ik vond het al vreemd dat hij in 2020 niet reageerde op mijn e-mails.

Hij had een belangrijk aandeel in de totstandkoming van de film. Als verteller over het oorlogsverleden van zijn vader. Hij was jarenlang daarnaar op zoek geweest. En bijzonder precies daarin. Hij leerde zijn vader pas echt kennen door de brieven die hij had achtergelaten. Voor de tweede versie van de film wilde hij ook nog een aantal zaken uitzoeken. Dat is er niet meer van gekomen. Er is voor mij, en ik denk voor anderen ook, een hele sympathieke man heengegaan. “Luuk, ik hoop dat je op 30 mei vanuit een heerlijke plek boven, kan meekijken. En nog ontzettend veel dank voor je inzet”.

 

Ik heb met hulp van verschillende mensen en met geld uit de inzamelingsactie 2 families uit de Oekraïne laten evacueren. Yuri, zijn vrouw, zoon, dochter en kleinkind uit Kharkiv. En een andere familie.

Yuri en zijn familie hebben, sinds zij in Polen aangekomen zijn, niets meer van zich laten horen. Een vriend van mij en mezelf hebben daar 2 weken staan wachten. Geen Yuri en aanhang. Via een kennis heb ik gehoord dat hij en zijn familie in Duitsland zitten. Dan maar een andere familie meegenomen naar Holland.

Degene die de vlucht van Yuri vanuit Kharkiv naar de Poolse grens georganiseerd hebben, zijn Alina en haar man Sergei. Ze komen uit California, hun geboortegrond is Kharkiv. Zodra de oorlog uitbrak begonnen zij mensen te evacueren uit Kharkiv en Cherson. Met hulp van de Poolse chauffeur Benjamin met z’n auto. Ik heb Alina en haar Pools collega Ania recentelijk ontmoet in Warschau. En mijn filmplan voorgesteld. Ik zou graag met Alina in de auto van de Poolse chauffeur naar Kharkiv rijden. Ook om Alina te volgen in haar werk.  Ze waren meteen enthousiast. Ook heb ik nu contact met Maksim Zelenskiy uit Kharkiv. Hem heb ik een paar jaar geleden gefilmd. Samen met mijn overleden hoofdpersoon Igor. Hij doet hetzelfde als Yuri deed, voedsel brengen naar de soldaten aan het front. En dat wil ik ook weer filmen. Ik hoop de film te kunnen verkopen aan de NPO, Netflix of een andere geïnteresseerde. Deze film is voor mij weer een ‘moetje’.  Momenteel zit Alina en Sergei weer in de V.S. Zij komen 10 juni weer terug naar Europa. Dan hoop ik verder te kunnen gaan met de opnames.

Alina en Sergei hebben een website gemaakt, waar vluchtelingen zich kunnen melden en ook donaties gedaan kunnen worden. Ook zoekt Alina onderdak voor Oekraïnse families in Nederland. Heb je een tip of plek, informeer dan Alina via de site Ukrainian Refugee Foundation.

Het zou mooi zijn als Alina, Sergei en Ania hun werk kunnen continueren. Via de Ukrainian Refugee Foundation hopen we ook Maksim van wat financiën te kunnen voorzien. Om voedsel te kunnen kopen voor de frontsoldaten. Dus mensen daar helpen en tegelijkertijd een film maken. Beter kan het niet….

Tering!!! Cowboy Jos op de voorpagina van de Nieuwe Revu. 15 jaar geleden één van de hoofdpersonen in de serie ‘De Willems Kantine’ en nu in het vervolg daarvan in ‘De Willems Kantine, Toen en Nu’. Met ook huisbaas Bob (‘5 euro?? 5 euro voor je muil!!). Op TV Rijnmond en hopelijk ook op een landelijke zender.