Igor Malitskiy op 23 november overleden

Eergisteren, 23 november, was ik op weg naar Amsterdam. Ik checkte in, in Thailand. En keek naar mijn berichten. ”Igor ist tot’ las ik in een berichtje aan mij van Peter Titikov. De man die mij altijd begeleidde in mijn reizen met Igor. Ik was geschokt. Net las ik dat hij vandaag begraven wordt. Ik wilde naar zijn begrafenis, maar zo snel red ik niet. Ik maakte al jaren een film over Igor. Het idee was ontstaan tijdens de opnames van ‘Oorlog tot in het graf’. De man die 4 concentratiekampen overleefd had. De laatste, Mauthausen, was hij ontvlucht. Meteen daarna vocht hij in het Sovjetleger tegen de Japanners. Terug in Charkov, Oekraïne, gaf hij tot aan zijn pensioen les aan de universiteit in ’techniek’. Daarna stortte hij zich met al zijn kracht zijn oorlogservaringen kenbaar te maken aan vooral de jeugd. En ook vooral te blijven vechten voor een onafhankelijk Oekraïne. Ik heb het gefilmd en gezien met eigen ogen. Een onvermoeide Igor, heftig discussiërend over zijn oorlogservaringen en over de huidige situatie van zijn land. Maar ook het zingen met zijn veteranen in de bus, natuurlijk wodka drinkend. Het is niet alleen een hoofdpersoon in de nog af te maken film ‘Geschiedenis is mijn leven’, maar Igor werd ook een vriend. Ik zou nog een laatste opname met hem maken, het mocht niet zo zijn. Hopelijk kan ik de film straks niet alleen in Charkov, maar ook in Beverwijk e.o. laten zien. Als eerbetoon aan een belangrijk man, vechtend voor zijn ideaal. ‘Een wereld zonder oorlog. Maar als er oorlog gevoerd moest worden, dan moest die ook gevoerd worden (zoals al jaren het conflict tussen Rusland en de Oekraïne.