Net terug uit Georgië. Daar film ik al 25 jaar de familie Gobej. Grootmoeder, 2 zonen, dochter Rima, haar man, Rima’s dochter Maiko, en haar 3 kinderen. 4 generaties. Vluchtelingen uit de stad Soechemi, de hoofdstad van de provincie Abchazië. De etnische minderheid Abchazen (15%) gooide met hulp van het Russische leger in 1993 de etnisch Georgiërs uit Abchazië. En verklaarde zich onafhankelijk. Alles met steun van Rusland. De voorbode van de bezetting van Zuid Ossetië in Georgië en delen van de Oekraine. Ze woonden 30 jaar in een zwaar gehavend, en verwaarloosd hotel. Een ware bouwval. Aan het reservoir van Tblisi. 15 jaar geleden is Maiko naar een flatje in Tblisi verhuist, getrouwd en heeft nu 3 kinderen. De afgelopen week weer gefilmd. De gehele inboedel in de ‘hotelkamer’ van Rima en haar man is gestolen, en het echtpaar woont nu in de flat van Maiko. Grootmoeder leeft in een zelfgebouwd huisje tegenover het hotel. Ze verbouwd groentje, wijn, heeft koeien en varkens. Die verkopen ze en voorziet haar verdere familie van voedsel. Nu is grootmoeder 88, ze kan bijna niet lopen en dus niet meer werken. Haar 2 zonen wonen nu bij haar om te helpen. Op de boerderij en huishouding. Ook woont al 30 jaar de neef er. Hij is enigszins verstandelijk gehandicapt maar werkt op volle kracht. Wanneer zal ik eindigen? Heb een idee, maar dat hou ik even voor mij. Het zijn trouwens fantastische mensen. Ik wil de film samen met de film over de Oekraïne uitbrengen. De overeenkomst is dat ze beide vechten voor hun onafhankelijkheid. En dus tegen Rusland. Het is een familie epos over een interne vluchtelingenfamilie uit Abchazië. Die in de hoofdstad Georgie een nieuw leven proberen op te bouwen. Ondanks alle traumatische herinneringen aan de oorlog in Abchazië. De titel van de film? HET HOTEL.
Een deel van de ‘familie’, van links naar rechts, de 2 zonen, Rima, grootmoeder en een vriendin van grootmoeder.
Jantje, 2021
